Αναρτούμε ποιήμα της φίλης και συναγωνίστριας Η. Α.
Παλαιστίνη
Μια λωρίδα φωτός στην κάμαρη μας
με κρατάει απόψε ξύπνια στο σκοτάδι
Του σαλονιού η λάμπα αναμμένη
ολονύχτια καίει των εισβολέων το φόβο
Εκείνων που έχουν ήδη εισχωρήσει
διατηρώντας στο σκοτάδι θέσεις μάχης
Σε σχηματισμό Α κεφαλαίου
Άνισης, Άδικης, Ανήθικης
Ανασαίνω στη Λωρίδα που μας άφησαν
και μετράω τους νεκρούς και το δίκιο
Αν απλώσω το χέρι στο σκοτάδι
Θα μισήσω της αρπαγής τους την αλαζονεία
Στριμώχνομαι στη δική μας Όχθη
κι απορώ πώς κοιμάσαι δίπλα μου ήσυχος
Χορτάτος και με ευαισθησίες
περιεχομένου κοινωνικού
Πεφταστέρια ονειρεύομαι ξαγρυπνώντας
και μια Γάζα μεγάλη στις πληγές των ψυχών
Παρελθόντος φαντάσματα συγκρίνω
με ρουκέτες απόγνωσης κι αδιέξοδα ανθρώπινων αποστολών
Στον απύθμενο φόβο της νύχτας
πυρωμένες ανάσες με κυκλώνουν στο λαιμό
Ασφυξία θανάτου
αδιευκρίνιστων αιτιών
Αθήνα, Ιούλιος 2014
Η.Α.
