“Καλησπέρα σας,
Σε συνέχεια της επικοινωνίας του διευθυντή της εταιρείας μας, θα σας αναφέρω κάποιους λόγους για να χαμογελάτε για όσους δυσκολεύονται να το κάνουν.”
Έτσι ξεκινάει μία εσωτερική οδηγία σε ένα υποκατάστημα των My Market. Η διευθύντρια ζητάει ένα μόνιμο χαμόγελο για ένα μισθό των 300 ευρώ. Ευτυχία που ο μισθός δίνεται στην ώρα του και ανείπωτη χαρά για και αυτονόητο, να πληρωνόμαστε έστω και πενιχρά στη δουλειά μας. Συνεχίζοντας αρχίζει να εκβιάζει τους εργαζόμενους αναφέροντας τον μυστικό επισκέπτη (βλέπε ρουφιάνο) ο οποίος θα καταδώσει οποιονδήποτε υπάλληλο αμελήσει να χαμογελάσει την ώρα που του κόβει το τυρί. Όταν διέρρευσε το έγγραφο, ευτυχώς ακολούθησε κατακραυγή από μεγάλη μερίδα του κόσμου και άρχισε να γίνεται ακόμα πιο γνωστό το περιστατικό. Παράλληλα η εταιρία, τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση προσπαθούσαν να ξορκίσουν το κακό και να το εμφανίσουν σαν κάτι τυχαίο.
Ύστερα από την απόλυση της διευθύντριας, κρύβοντας δηλαδή το πρόβλημα κάτω απ’ το χαλάκι, ήρθε και η κυβέρνηση να ισχυριστεί ότι δεν είχε παρατηρηθεί ξανά κάποιο τέτοιο φαινόμενο στην εν λόγω επιχείρηση, ήθελε δηλαδή να μας καθησυχάσει εμφανίζοντας το ως ένα ακόμα μεμονωμένο περιστατικό. Με τη συνηθισμένη τακτική, να μας πείσει ότι δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω να δούμε.
Εμείς δεν πέφτουμε από τα σύννεφα, το συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι ένα στατιστικό λάθος, δεν είναι πρωτοφανές και μάλιστα είναι καθημερινότητα. Θα μπορούσε να διδάσκεται σαν υπόδειγμα σε μάθημα διαχείρισης ανθρώπινων πόρων σε κάποια οικονομική σχολή. Αν δεν είχε γίνει γνωστό το περιστατικό, η διευθύντρια θα επιβραβεύονταν. Χειροκροτήματα θα έπεφταν βροχή αν ανέβαιναν οι πωλήσεις και οι ανώτεροι της θα χαμογελούσαν χωρίς κάποιος να τους εκβιάζει. Από το ίδιο το έγγραφο φαίνεται ότι η εταιρία έδινε κεντρικά αυτές τις οδηγίες. Τόσα χρόνια οι κρατικοί υπάλληλοι του κάθε My Market όπως και η εργοδοσία έχουν συνηθίσει να προσβάλλουν την νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια του κάθε εργαζόμενου.
Το περιστατικό δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα και δεν προσφέρεται για χαζοχαρούμενα σχόλια στις τηλεοράσεις και το ίντερνετ, ως ένα ακόμα αστείο παράδοξο που εμφανίζεται συχνά-πυκνά σε αυτή χώρα. Όποιος δουλεύει σε αυτές τις συνθήκες δεν γελάει με αυτές τις οδηγίες, που απαιτούν όλη η προσωπικότητα του να είναι χαρισμένη για 8 και παραπάνω ώρες στο κάθε σουπερμάρκετ. Το θέμα είναι συλλογικά να ξεφύγουμε από αυτή την κατάσταση.
Δεν διαλέγουμε καλό ή κακό εργοδότη. Στο ένα κατάστημα μπορεί να πρέπει να χαμογελάς με τα πάντα και τους πάντες και στο άλλο να απαγορεύονται οι πολιτικές συζητήσεις. Οι ιδιοκτήτες αυτών των αλυσίδων είναι εκείνοι που σε συνεννόηση με την κάθε κυβέρνηση συζητούν και φτιάχνουν τους εργασιακούς νόμους. Αυτοί απαιτούν μισθούς των 300 ευρώ. Ε, αυτοί απαιτούν και να χαμογελάμε ή να μην μιλάμε πολιτικά πάνω στο θέμα.
Σε κάθε χώρο δουλειάς το κλίμα είναι πιεστικό, είτε με εσωτερικά έγγραφα είτε χωρίς. Σεμινάρια συνεχόμενα και απλήρωτα. Απρόσκλητοι επισκέπτες. Επίκληση ενός οικογενειακού κλίματος το οποίο υπάρχει μόνο όταν χρειάζεται να γίνει παραπανίσια και συνήθως απλήρωτη δουλειά. Ένα οικογενειακό κλίμα που χάνεται όταν η ανάγκη εντοπίζεται στη μεριά του εργαζόμενου. Η γενικευμένη ανεργία χρησιμοποιείται συνεχώς για να σπάσει τον τσαμπουκά όποιου θέλει να διεκδικήσει. Χρησιμοποιείται για να πετάξει στον δρόμο παλιότερους εργάτες και να πάρει στη θέση τους νέους και φτηνούς. Για να τους διασπάσει με χίλιους τρόπους.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό έρχεται η πίεση της κάθε διευθύντριας, οι εκβιασμοί και η βία. Κάθε κλάδος έχει τα δικά του <<μεμονωμένα περιστατικά>>. Στα Market Ιn η εργοδοσία έφερε μπράβους για αν αντιμετωπίσει τους εργαζόμενους που διεκδικούσαν την επαναπρόσληψη τους. Στους ντελιβεράδες έχουν γίνει τουλάχιστον δύο ξυλοδαρμοί τον τελευταίο καιρό. Οι νεκροί στον ίδιο κλάδο αυξάνονται μήνα με τον μήνα λόγω της μεγάλης πίεσης να φτάσει η παραγγελία στην ώρα της κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ακόμα και αν χιονίζει. Η επέκταση του ωραρίου σε εννιάωρο όπως στα Leroy Merlin. Πόσο μακριά νομίζεις ότι βρίσκονται όλα αυτά από τους πυροβολισμούς στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας; Το ποσοστό ανάπτυξης θα δείξει.
Οι συνθήκες δουλείας που προωθεί η κυβέρνηση και η κάθε κυβέρνηση είναι βασική στρατηγική στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη. Δεν είναι μία ατυχής κίνηση των αφεντικών. Είτε με μνημόνια είτε χωρίς αυτή είναι η πολιτική που ασκείται ενάντια στους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη. Ακόμα και στη Γερμανία που θεωρείται η κορωνίδα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού , χωρίς την πρόφαση των μνημονίων, η επισφαλής εργασία τείνει να γίνει κανόνας.
Μίλα στους συναδέλφους σου και οργανώσου μαζί με αυτούς. Τα χαμόγελά μας δεν είναι προς πώληση για τα αφεντικά. Εμείς διαλέγουμε που, σε ποιον και υπό ποιες συνθήκες θα τα δώσουμε και καλύτερα να φροντίσουμε να δίνονται στους συνάδελφους που μαζί τους δίνουμε συλλογικούς αγώνες. Οργανώσου σε χώρους δουλειάς και έλα σε επαφή με το σωματείο σου. Εμείς σαν εργατική Λέσχη Ν. Ιωνίας ανεξάρτητα σε ποιον κλάδο εργασίας δουλεύουμε, αντιμετωπίζουμε τα συμφέροντα μας ως κοινά με όλους τους εργαζόμενους.
Εμείς όταν σκεφτόμαστε τον μισθό μας δεν χαμογελάμε.
Χαμόγελα δίνουμε μόνο στους συναδέλφους που μας στέκονται στον χώρο εργασία μας.
