Συζήτηση – συλλογική κουζίνα – μουσική
Συντονισμός Συλλογικοτήτων Αττικής | https://www.facebook.com/sintonismos.attikis
Κυριακή 17/10, από τις 11:30 μμ στο Πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνα
(θεατράκι – είσοδος από Τριπόλεως & Μοναστηρίου)
Διανύουμε μία περίοδο που η επίθεση από την μεριά της κυβέρνησης δυναμώνει σε όλα τα επίπεδα. Η πανδημία, που εξελίσσεται ακόμα και έχει στοιχήσει πάνω από 15.000 νεκρούς, δεν φρέναρε την υλοποίηση των αντιλαϊκών πολιτικών, αλλά αντίθετα αποτέλεσε άλλοθι, αφορμή και ευκαιρία για την υλοποίησή τους.
Στην Υγεία διαλύει αντί να ενισχύσει το ΕΣΥ, την στιγμή που αυτό κράτησε όρθιο το Λαό στην πανδημία. Στην Εργασία η πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων, αλλά και το χτύπημα της δυνατότητας υλοποίησης απεργίας, πιέζει ακόμα περισσότερο την πλειοψηφία των εργαζόμενων στη ζώνη της οριακής επιβίωσης. Αφήνει το λαό απροστάτευτο από το κύμα ακρίβειας στην ενέργεια την στέγη και την διατροφή, πετώντας τα συνήθη ψίχουλα για τους πιο φτωχούς. Στην παιδεία συνεχίζει την προσπάθεια για διάλυση του δημόσιου και ενιαίου χαρακτήρα της, προσπαθώντας μέσα από την αξιολόγηση να δημιουργήσει σχολεία, δασκάλους και μαθητές πολλών ταχυτήτων και πάλι σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Η καταστολή και ο περιορισμός των ελευθεριών, αναγκαία για να περνάνε όλα τα υπόλοιπα μέτρα, βρίσκεται στην καθημερινότητα μας και γίνεται μανιώδης προσπάθεια να εμπεδωθεί σαν μία φυσιολογική συνθήκη.
Το περιβάλλον, φυσικό και αστικό, αποτελεί ένα κύριο πεδίο της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής μιας που η καταστροφή ή η προάσπιση του γίνονται με όρους ¨αγοράς”. Το βουνό, το δάσος, η θάλασσα, όλοι οι φυσικοί πόροι είναι το δεύτερο βασικό μέρος, μετά την εργασία, για την επιχειρηματικότητα και την “ανάπτυξη” υπέρ της κερδοφορίας. Εδώ και 10 χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις νομοθετούν παρεκκλίσεις και εξαιρέσεις από όποιον όρο προστασίας, με αποκορύφωμα τον περιβαλλοντοκτόνο ν. Χατζηδάκη που έρχεται να ολοκληρώσει ο ν. Γεωργιάδη για τις “στρατηγικές επενδύσεις”.
Οι καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού σχεδόν σε όλη τη χώρα και ειδικότερα αυτές στη Β. Εύβοια και την Αττική απέδειξαν ότι η προστασία του φυσικού πλούτου και κάθε ζωής που εξαρτάται από αυτόν – ανθρώπινη ή άλλη έμβια, είναι εξαιρετικά χαμηλά στις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Τα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα” περί των σχεδίων της για αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης κατολισθαίνουν σε κάθε φυσικό φαινόμενο. Οι πρόσφατες πλημμύρες, που ολοκληρώνουν το ρήμαγμα της πολύπαθης Εύβοιας, αποδεικνύουν τα πολύ κοντά ποδάρια της κυβερνητικής πολιτικής για την προστασία φύσης και ζωής.
Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση συνεχίζει φανατικά την προώθηση του έργου της. Οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι στις πόλεις και τις γειτονιές μας, αποτελούν ακόμη μία ανορθογραφία για διόρθωση, σύμφωνα με τους στόχους της. Πρέπει και σε αυτούς να επιβληθεί η εμπορευματοποίηση, ο έλεγχος από την πλευρά της εξουσίας κάθε δραστηριότητας, η πλήρης υποταγή της λειτουργίας τους στις νέες οικονομικές απαιτήσεις του μεγάλου ιδιωτικού τομέα. Κάθε ελεύθερος δημόσιος χώρος αποτελεί μία εν δυνάμει επιχειρηματική ευκαιρία. Αν δεν γεννάει κέρδος ή ανταποδοτικά ωφέλη σε μία επένδυση είναι άχρηστος. Κάθε ελεύθερος δημόσιος χώρος πρέπει να ελέγχεται και να απογυμνωθεί από την κοινωνική παρέμβαση. Άποψη και σχεδιασμό για την λειτουργία τους μπορεί να έχει μόνο το κράτος – τοπικό ή κεντρικό και οι εταιρίες.
Είτε μεγάλοι είτε μικροί οι δημόσιοι ελεύθεροι χώροι απειλούνται ή έχουν ήδη εκχωρηθεί σε επενδυτικά κεφάλαια. Το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού, που είναι και η τελευταία ευκαιρία να αποκτήσει η Αττική μεγάλο μητροπολιτικό πάρκο φυσικού πράσινου, το αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα, ο Λόφος Φιλοπάππου, ο Λόφος του Στρέφη, το κτήμα Δρακόπουλου, ο Λόφος Κοπανά, όλο το παραλιακό μέτωπο, οι επενδύσεις της Cosco και οι παρεμβάσεις στην Πειραϊκή, τα “Λιπάσματα” στη Δραπετσώνα, το Αττικό Άλσος, το Πεδίο του Άρεως, το Άλσος Φιλαδέλφειας, το Γουδί, ο Υμηττός, το Πάρκο Τρίτση και δεκάδες άλλοι δημόσιοι και ελεύθεροι χώροι. Περιφράξεις, οικοπεδοποίηση, κατασκευές, εμπορευματοποίηση ακόμη και με τις πλέον ασύμβατες χρήσεις για την κατοικία χιλιάδων ανθρώπων, έλεγχος και καταστολή υπάρχει πίσω από κάθε λεγόμενη ανάπλαση ή αλλαγή χρήσης.
Όμως οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι δεν είναι ούτε θα αφήσουμε να γίνουν ακόμα ένα κομμάτι της δυστοπικής κοινωνίας που θέλουν να επιβάλουν. Αντίθετα είναι και θα παραμείνουν οι χώροι που ανασαίνουμε και δημιουργούμε. Στην καραντίνα είναι εκεί που συναντήθηκαν οι αντιστάσεις και η έμπρακτη αμφισβήτηση των μέτρων ελέγχου και καταστολής. Είναι εκεί που κοινωνικοποιούμαστε πέρα, έξω και ενάντια στην εμπορευματοποιημένη καθημερινότητα μας. Είναι εκεί που ζούμε ένα κομμάτι της φύσης μέσα στο ατελείωτο τσιμέντο της ζωής μας. Είναι εκεί που επιτέλους οι εξοντωτικοί ρυθμοί της ζωής μας χαλαρώνουν. Είναι εκεί που αθλούμαστε, που δημιουργούμε και εκφραζόμαστε πολιτιστικά. Είναι εκεί που αναπνέει εκφράζεται και οργανώνεται η κοινωνικοπολιτική ζωή του κόσμου της γειτονιάς.
Ειδικά, μετά τις πυρκαγιές στην Αττική και την Εύβοια, απ΄όπου εξαρτάται το κλίμα και της πρώτης, κάθε παρέμβαση εμπορευματοποίησης – ιδιωτικοποίησης στους ελεύθερους, δημόσιους χώρους στις πόλεις και τις γειτονιές μας είναι ένα έγκλημα που πρέπει να το σταματήσουμε τώρα.
Το φυσικό περιβάλλον και τη ζωή, τωρινή και μελλοντική, θα τα υπερασπιστούμε με αγώνες.
Κυβέρνηση και επενδυτές, κάτω τα χέρια σας από τους ελεύθερους, δημόσιους χώρους.
Από Κοινού – Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Ζωγράφου
Εργατική Λέσχη Καλλιθέας
Εργατική Λέσχη Κερατσινίου – Δραπετσώνας
Εργατική λέσχη Κυψέλης – Πατησίων – Γαλατσίου
Εργατική Λέσχη Ν. Ιωνίας
Εργατική Λέσχη Ν. Σμύρνης
Εργατική συμμαχία στα Δυτικά
Λαϊκή Συνέλευση Γκύζη – Πολυγώνου
Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού – Ακ. Πλάτωνα – Σεπολίων
Λέσχη Εργαζομένων & Νεολαίας Αργυρούπολης – Ελληνικού
Πολιτιστική πολιτική λέσχη “Αμπάριζα” Γλυφάδας
Π-Χώρος Κινημάτων Αλληλεγγύης & Πολιτισμού
Το Μυρμήγκι- Στέκι Αλληλεγγύης Κυψέλης
