Αναδημοσιεύουμε από το Συντονισμό για το προσφυγικό-μεταναστευτικό, Σωματείων Φοιτητικών Συλλόγων και συλλογικοτήτων
Σαν Πόντιοι Πιλάτοι διεθνείς οργανισμοί και ΜΚΟ αποσύρονται από το Ελληνικό τις τελευταίες μέρες επικαλούμενοι λόγους ασφαλείας ή χωρίς να δίνουν καμία ερμηνεία για την εξαφάνισή τους. Είναι προφανές ότι η εκκένωση του Ελληνικού και η μεταφορά των προσφύγων σε ακόμα πιο απομονωμένες περιοχές είναι θέμα ημερών. Έχουν ήδη εγκαταλείψει το χώρο του Ελληνικού η Save the Children, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, ενώ η DRC έχει σταματήσει να παρέχει τις υπηρεσίες που παρείχε, εκτός της διανομής φαγητού.
Ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι ΜΚΟ έχουν ενημερώσει τους πρόσφυγες για το ποια είναι τα σχέδια για τη μεταφορά τους από το Ελληνικό. Οι φήμες λένε ότι θα μεταφερθούν σε ένα στρατόπεδο έξω από τη Θήβα, το οποίο όμως απέχει χιλιόμετρα μακριά από την πόλη, δεν έχει συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση και σύνδεση με αυτήν ή με νοσοκομείο. Εννοείται ότι οι αδρά χρηματοδοτούμενες ΜΚΟ από τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δεν έχουν μπει στον κόπο να ενημερώσουν ούτε τους εργαζόμενους του τι μέλλει γενέσθαι με τη δουλειά τους και το ποια θα είναι η τύχη τους από δω και πέρα.
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι η ανθρωπιστική βιτρίνα ΜΚΟ και διεθνών οργανισμών είναι γυαλιστερή συγκάλυψη της επιχειρηματικής δραστηριότητας που εκδιπλώνουν με τις ευλογίες της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης. Ούτε περιμέναμε να διακινδυνεύσουν μισό ευρώ από τις χρηματοδοτήσεις τους για να καταγγείλουν τις μαφιόζικες πρακτικές της κυβέρνησης που ετοιμάζεται να αιφνιδιάσει τους χίλιους τριακόσιους απελπισμένους του Ελληνικού, μεταφέροντάς τους με τη βία σε στρατόπεδα της περιφέρειας.
Στο ίδιο μήκος κύματος πραγματοποιήθηκε και η μεταφορά 200 και πλέον προσφύγων από 3 ξενοδοχεία στην περιοχή των Ιωαννίνων με προορισμό ένα ξενοδοχείο στη μέση του πουθενά στα Καμένα Βούρλα και ένα στην Πάρνηθα, γεγονότα που προκάλεσαν την άρνηση των προσφύγων να διανυκτερεύσουν εκεί αντικρίζοντας την κατάσταση που επικρατούσε στα κτίρια και την απομόνωση των χώρων. Ελάχιστοι μόνο πρόσφυγες μεταφέρθηκαν σε διαμερίσματα.
Στα Ιωάννινα η Ύπατη Αρμοστεία σαν δεύτερο κράτος, σε παράλληλη διαδικασία με το ελληνικό κράτος, αποφάσισε να ανακοινώσει στους πρόσφυγες την επικείμενη μεταφορά τους τρεις μόλις μέρες πριν το κάνει, θεωρώντας ως δεδομένο και αδιαμφισβήτητο ότι από τη στιγμή που είναι πρόσφυγες δεν έχουν καν δικαίωμα συμμετοχής στην απόφαση και ότι θα είναι σύμφωνοι με αυτήν της Ύπατης άρα και δεν πρέπει να τους ενημερώσει έγκαιρα ούτε να τους δώσει χρόνο να το σκεφτούν. Ως «ανθρωπιστικός διεθνής οργανισμός» έδωσε το δικαίωμα επιλογής και όποιος δεν ήθελε να μεταφερθεί είχε το δικαίωμα να αρνηθεί. Αλλά, αυτομάτως όποιος αρνούνταν θα πεταγόταν έξω από τα προγράμματα στέγασης της Ύπατης αλλά και δε θα είχε δικαίωμα να συμμετέχει στο cash distribution της Ύπατης. Αυτοί οι εκβιασμοί χρησιμοποιήθηκαν ως το κυρίαρχο όπλο από την Ύπατη Αρμοστεία Ηπείρου, όταν οι πρόσφυγες αρνήθηκαν αρχικά να αποβιβαστούν από τα λεωφορεία όταν έφτασαν στα Καμένα Βούρλα (αφού αντίκρισαν την τραγική κατάσταση του ξενοδοχείου, αλλά και πόσο αποκλεισμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία θα είναι εκεί), αλλά και στους υπόλοιπους που την τελευταία μέρα της μεταφοράς αρνιόντουσαν να επιβιβαστούν στα λεωφορεία και ήθελαν να παραμείνουν στα Γιάννενα. Από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης εκκένωσης των ξενοδοχείων η στάση της Ύπατης ήταν όχι με γνώμονα την προστασία των προσφύγων αλλά με γνώμονα την διαφύλαξη και διασφάλιση των κερδών τους. Για να προλάβει αντιδράσεις των προσφύγων υποσχόταν διαμερίσματα και πεντάστερα ξενοδοχεία.
Επίσης, ούτε το Υπουργείο Παιδείας δεν μπήκε στον κόπο ούτε να ενημερώσει για την εξέλιξη αυτή, καθώς δύο μέρες πριν τις εκκενώσεις οι δάσκαλοι και οι καθηγητές στα σχολεία όπου φοιτούσαν οι πρόσφυγες-μαθητές δεν γνώριζαν τίποτα για τη μεταφορά των προσφύγων και άρα τη διακοπή των σχολικών μαθημάτων για τα προσφυγόπουλα.
Με παρόμοιο τρόπο εξελίχτηκε και η μεταφορά των υπόλοιπων προσφύγων από τα Γιάννενα στην Αττική. Δύο ακόμα πούλμαν μετέφεραν πρόσφυγες σε ένα κτίριο στην Πάρνηθα σε βιομηχανική περιοχή και χωρίς στοιχειωδώς ανθρώπινες συνθήκες, ώστε οι πρόσφυγες που έφτασαν την πρώτη μέρα με το πούλμαν και οι πρόσφυγες που έφτασαν την επόμενη αρνήθηκαν την στέγασή τους σε αυτό το κτίριο. Τελικά, κάτω από τα αδιέξοδα και τους εκβιασμούς εγκαταστάθηκαν στο κτίριο το Σάββατο το βράδυ στις 1/4.
Οι μεταφορές των προσφύγων από τους άθλιους χώρους στέγασης σε άλλους άθλιους γίνονται με ευθύνη και σχεδιασμούς της κυβέρνησης και συνεπικουρούνται στο έργο της από διάφορους διεθνείς οργανισμούς και ΜΚΟ.
Σε όλο αυτό το παιχνίδι μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι ΜΚΟ (ντόπιες και ξένες). Παίρνοντας τεράστιο ποσοστό από την πίτα των χρηματοδοτήσεων, βολεύονται να λειτουργούν με όρους επιχείρησης και κέρδους, ενώ για τη διασφάλιση των περαιτέρω χρηματοδοτήσεων ή θέτουν τον εαυτό τους απέναντι στους πρόσφυγες ή στην καλύτερη έχουν ουδέτερη στάση στις αποφάσεις της Ύπατης ή του Υπουργείου.
Ταυτόχρονα απέναντι στους εργαζόμενους τους η πλειοψηφία των ΜΚΟ δρα ως στυγνός εργοδότης. Η SolidarityNow που δραστηριοποιούνταν στα ξενοδοχεία που εκκενώθηκαν στα Ιωάννινα. μετά από τις τελευταίες εξελίξεις. ανακοίνωσε στους εργαζόμενούς της ότι ξαφνικά μένουν στον αέρα και να αναμένουν μέχρι να ανοίξει το καμπ της Αγίας Ελένης, ειδάλλως δεν γνωρίζει κανείς το μέλλον αυτών των εργαζομένων, ή μάλλον οι ίδιοι οι εγαζόμενοι το γνωρίζουν και αυτό θα είναι η απόλυσή τους.
Την ίδια στιγμή ανακοινώνεται ότι τέλος Απριλίου η UNICEF σταματάει τα προγράμματά της στην περιοχή της Ηπείρου, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοί της να μένουν και αυτοί στον αέρα και η απόλυση μάλλον να είναι το πιο πιθανό σενάριο. Σε αυτά τα προγράμματα δραστηριοποιείται και η SolidarityNow, με τη χρηματοδότηση της UNICEF, που σημαίνει ότι τέλος Απρίλη σταματούν τρεις ομάδες εργαζομένων (περίπου 30 εργαζόμενοι). Όσοι έχουν τη δυνατότητα να μετακινηθούν σε άλλες πόλεις ίσως βρεθούν θέσεις να τους καλύψουν, οι υπόλοιποι με απλές διαδικασίες θα πεταχτούν στην ανεργία.
Πρόσφυγες, αλληλέγγυοι και εργαζόμενοι σε υπηρεσίες και εταιρείες που σχετίζονται με το προσφυγικό, όλοι μαζί, θα αντιταχτούμε στα σχέδια της κυβέρνησης, που άλλοτε με τη βία και άλλοτε με την παραπλάνηση επιδιώκει την απομόνωση και γκετοποίηση των προσφύγων σε στρατόπεδα μακριά από τον αστικό ιστό, χωρίς στοιχειωδώς ανθρώπινες συνθήκες στέγασης. Η επιχείρηση να μην υπάρχουν μάρτυρες των όσων συμβαίνουν, δεν θα περάσει.
Οι τραγικές συνθήκες, ο εγκλωβισμός, η άρνηση του δικαιώματος προστασίας, οι φυλακίσεις, οι απελάσεις και τα αδιέξοδα που βιώνουν οι πρόσφυγες έχουν τραγική κατάληξη όπως αποκαλύπτεται πλέον από τις συχνές αυτοκτονίες. Μόνο τις τελευταίες μέρες έχουμε τον απαγχονισμό του πρόσφυγα στον Πειραιά, την αυτοκτονία πρόσφυγα στη Ραφήνα, την πυρπόληση του πρόσφυγα στη Σάμο και ίσως άλλα που δεν είδαν το φως.
Οφείλουμε στα θύματα των πολέμων να αγωνιστούμε για να σταματήσουν οι επεμβάσεις και οι πόλεμοι που γεννούν την προσφυγιά και για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των προσφύγων, για να ζήσουν δίπλα μας στις γειτονιές, στα σχολειά, στις δουλειές με δικαιώματα, ελευθερίες, προστασία, ανθρώπινες συνθήκες.
