«Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπ
ότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου-για πάντα», έγραψε ο Τζ. Όργουελ στο 1984, φράση που πια αναπαριστά την τρομακτική πραγματικότητα σήμερα.
Εικόνες πολέμου και ανθρώπινης δυστυχίας, ανθρώπων κυνηγημένων, στοιβαγμένων σε φουσκωτές βάρκες, πνιγμένων. Εικόνες σκηνών και περιπτέρων «ανθρωπιστικής βοήθειας» στα σύνορα των ευρωπαϊκών χωρών και δίπλα στους φράκτες και στα συρματοπλέγματα του θανάτου (σύγχρονο όνομα: Frontex), «διψώντας» για το αίμα εκείνων που ξεφεύγουν από τον βίαιο πόλεμο που εξαπολύει το ISIS στην Μέση Ανατολή πλημμυρίζουν εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα τις χώρες της “πολιτισμένης” Ευρώπης.
Της Ευρώπης της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που σπεύδει να δείξει τον εκμεταλλευτικό πρόσωπό της. Οι κυβερνήσεις της χώρας μας -παλιές και νέες- έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για τα τρομερά εγκλήματα κατά των προσφύγων στο αιματοβαμμένο Αιγαίο και το τείχος της ντροπής στον Έβρο, τη συγκάλυψη των εγκλημάτων του ελληνικού λιμενικού, της ΕΛ.ΑΣ. και του στρατού με την “αμέριστη” βοήθεια της FRONTEX.
Φυσικά υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος όπου άνθρωποι σε όλη την επικράτεια δείχνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους γυρνώντας την πλάτη στις κραυγές ζούγκλας των ΜΜΕ και του μνημονιακού- φιλοευρωπαϊκού χώρου. Η κατάληψη στο κέντρο της Αθήνας για την φιλοξενία των προσφύγων, αλλά και άλλα εγχειρήματα σε διάφορες γειτονιές όπου συλλέγουν είδη ανάγκης για τους πρόσφυγες ακόμα προσφέροντας τους και στέγη. Μια από αυτές τις γειτονιές είναι και η Νέα Ιωνία.
Τον περσινό χειμώνα οι Σύριοι πρόσφυγες πολέμου έδωσαν μια μεγάλη μάχη παραμένοντας στο Σύνταγμα για μέρες, διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και το δικαίωμά τους να μπορούν να μεταβούν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.. Το Γενάρη του 15, μετά από κινητοποιήσεις φιλοξενήθηκαν 8 Σύροι πρόσφυγες (3 γυναίκες και 5 παιδιά)στον παλαιό 1ο παιδικό σταθμό στη Ν. Ιωνία. Η Εργατική Λέσχη και άλλες αγωνιστικές συλλογικότητες της περιοχής στους 9 μήνες φιλοξενίας σταθήκαμε πολιτικά, ηθικά και υλικά δίπλα τους.
Πλέον όλα τα μέλη της οικογένειας έχουν εγκατασταθεί σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης, μιας και ήθελαν μια καλύτερη ζωή για τους ίδιους και ο χώρος έχει μείνει άδειος.
Ως Εργατική Λέσχη, λοιπόν, θεωρούμε απαραίτητο να παραχωρηθεί εκ νέου ο χώρος σε πρόσφυγες του νέου κύματος, που ζουν σε άθλιες συνθήκες στην Αθήνα, η εκμετάλλευση από κυκλώματα είναι μεγάλη, ενώ κράτος και ΕΕ με τη στάση τους επιδεινώνουν τα προβλήματα με το κλείσιμο τον συνόρων και τις ακυρώσεις δρομολογίων. Καλούμε το δημοτικό συμβούλιο να στηρίξει την πρόταση αυτή.
Επιδιώκουμε την ευαισθητοποίηση του κόσμου της γειτονιάς μας, του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας, όχι με όρους φιλανθρωπίας, αλλά βιώνοντας τα ίδια προβλήματα με τους μετανάστες με τον δικό μας τρόπο (και προφανώς σε άλλη ένταση), να σταθούμε δίπλα ο ένας στον άλλον στον αγώνα για ένα κοινό καλύτερο μέλλον. Στις γειτονιές της Ν. Ιωνίας έχουμε ακόμη ένα λόγο να ξέρουμε τη σημαίνει προσφυγιά! Οι παππούδες μας πρόσφυγες, οι πατεράδες μας (και εμείς τώρα πια) μετανάστες. Δεν μπορεί παρά να έχουμε μόνο μία στάση!
