• Καμία Κυριακή εργάσιμη! – Ο ελεύθερος χρόνος είναι δικαίωμα

Η Ομάδα Προφορικής Ιστορίας της Λέσχης πάει θέατρο! Σάββατο 23/2, 8.30μμ

Η Ομάδα Προφορικής Ιστορίας και η Εργατική Λέσχη Νέας Ιωνίας-“Υδραγωγείο”, θα παρακολουθήσουν την παράσταση «Γίναμε Θέαμα» στο Δημοτικό Θέατρο Νέας Ιωνίας, το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου, ώρα 8:30μμ .

Το ραντεβού μας θα είναι έξω από το θέατρο, Λυκαονίας και Αρχιμήδους, στις  8.10μμ

Η είσοδος είναι ελεύθερη!

Δηλώστε συμμετοχή  στο τηλ. 6940980810, ή στο mail ydragogeio@gmail.com 

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Το ελληνικό θέατρο από το 1957 μέχρι σήμερα, περνάει την περίοδο της ενηλικίωσής του. Μετά την Αυλή των Θαυμάτων (1957) Ι. Καμπανέλλη, το οριακό αυτό έργο της ελληνικής δραματουργίας, βαθιές τομές γίνονται στην αντιμετώπιση του Έλληνα από τους συγγραφείς μας. Χωρίς να πάψει η παραγωγή αφελών φαρσοκωμωδιών για το εμπορικό θέατρο. Συγγραφείς και κοινό αλληλοκοιτάζονται μέσα από έναν άλλο καθρέπτη. Όντας και οι δυο ελληνικός λαός, δοκιμασμένοι και σφυρηλατημένοι, μέσα στο καμίνι της κατοχής και της εθνικής αντίστασης, χαροκαμένοι στα δεινά του εμφυλίου πολέμου, γίνονται πιο βαθείς και ξεπερνώντας τη μικροαστική ηθογραφία, φθάνουν στο κοινωνικό ρεαλισμό. Η χαμένη ταυτότητα του εξατημένου πολιτικά και οικονομικά νεοέλληνα, είναι το κεντρικό θέμα όλων των νέων συγγραφέων. 
Το σύνολο σχεδόν των μονόπρακτών μας κινούνται μέσα στο χώρο του λούμπεν προλεταριάτου. Τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η παραμορφωτική αντανάκλαση των βάρβαρων και άγριων σχέσεων της ανώτερης κοινωνίας, που παράγωγά τους είναι οι ήρωες χωρίς ελπίδα, ψεύτες, απατεώνες, άσχημοι και άπλεροι που κάνουν το παν για να επιβιώσουν. Η δική τους μοναξιά είναι άλλου είδους∙είναι γύμνια και ανικανότητα. Είναι τόσο επικίνδυνοι πολιτικά για το κοινωνικό σύνολο, όσο και για τον εαυτό τους. 
Το πρόσωπο του νεοέλληνα που χαρακώνεται από την καθημερινότητα αναζητήσαμε στη φετινή δουλειά μας. 
Στην αρχή νομίσαμε πως θα ήταν εύκολο πράγμα να παίξουμε στη σκηνή ανθρώπους καθημερινούς. Άλλη όμως είναι η καθημερινότητα που βιώνουμε και άλλη η καθημερινότητα στη σκηνή. Πάνω στη δουλειά μας ανακαλύψαμε τη διαφορά της ζωής από τη τέχνη. Αυτός στάθηκε και ο κεντρικός άξονας της άποψής μας για την παράσταση.

ΙΩΣΗΦ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ

Δείτε επίσης:

This entry was posted in Θέατρο, Πολιτισμός