51 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο μας υπενθυμίζει τους αγώνες του χθες και μας εμπνέει για τους αγώνες του σήμερα.
Σήμερα που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πιο επικίνδυνη και αυταρχική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης:
–Οι εργαζόμενοι, που παράγουμε τον πλούτο, βρισκόμαστε διαρκώς σε χειρότερη θέση, ενώ οι αυξήσεις στην ενέργεια και σε βασικά είδη πρώτης ανάγκη προμηνύουν βαρυχειμωνιά.
–τα εργατικά δικαιώματα, το περιβάλλον, η παιδεία και η υγεία αντιμετωπίζονται ως εμπόδια στις «επενδύσεις» τους, και η καταστολή απέναντι σε όποιον τολμά να αγωνίζεται, είναι η νέα βαρβαρότητα που βιώνουμε όλοι/ες μας!
–Χιλιάδες νέοι πετιούνται έξω από την εκπαίδευση, σχολεία και σχολές «συγχωνεύονται», ενώ δρομολογείται ένα πανεπιστήμιο κλειστό για τους φοιτητές και ανοιχτό για τις επιχειρήσεις, με την επιτήρηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας.
–Ολόκληρες περιοχές γίνονται ορμητήρια του ΝΑΤΟ ενώ η νέα κούρσα εξοπλισμών στο όνομα δήθεν της ασφάλειας μας εμπλέκουν βαθύτερα στους ανταγωνισμούς στο πλαίσιο μιας επικίνδυνης πολιτικής.
–Που συντρίβει όσες εργατικές κατακτήσεις άφησε όρθια η μνημονιακή θύελλα και επιχειρεί μια ιστορική αντεπίθεση ενάντια στο εργατικό και φοιτητικό κίνημα, ψηφίζοντας μια σειρά νόμων που στοχεύουν στην κατάργηση κάθε δικαιώματος-ελευθερίας
…Ημέρες Πολυτεχνείου ξημερώνουν ξανά.
51 Νοέμβρηδες μας θυμίζουν ότι άλλαξαν τον κόσμο αυτοί που τόλμησαν, μέσα στην πιο ζοφερή πραγματικότητα, να ονειρευτούν
Πολλοί προσπαθούν να σβήσουν το Πολυτεχνείο από τη συλλογική συνείδηση ή να το μετατρέψουν σε επετειακό, χωρίς νόημα, γεγονός. Είναι ο φόβος της εξέγερσης που στοιχειώνει τον ύπνο τους.
Γιατί ο Νοέμβρης του 73 πλανιέται κι έρχεται να θυμίσει πως οι κατακτήσεις μπορούν να επιβληθούν μόνο από τον εξεγερμένο λαό που οργανώνεται για να νικήσει.
Ότι δεν υπάρχουν “μονόδρομοι” και “τίποτε δε γίνεται”. Όπως τότε που η χούντα φάνταζε ανίκητη και αιώνια, η κατάληψη του Πολυτεχνείου μπήκε ορμητικά στην ιστορία και άλλαξε τη πραγματικότητα.
Σήμερα η πάλη για το ψωμί, την παιδεία την υγεία και την ελευθερία, συναντιέται με τους αγώνες των εκπαιδευτικών και των μαθητών/τριών απέναντι στην αξιολόγηση, την κατηγοριοποίηση και την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, των φοιτητών/τριών απέναντι στο πανεπιστήμιο επιχείρηση, των μαθητών απέναντι στο σχολείο της αγοράς και τους ταξικούς φραγμούς, των εργαζόμενων όλων των κλάδων για την ανατροπή της κυβέρνηση της ΝΔ και της πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με τους αγώνες για ζωή με αξιοπρέπεια, πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, συλλογικές συμβάσεις και εργασιακά δικαιώματα για όλους και όλες.
Συναντιέται με την ανάγκη της αλληλεγγύης, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και της διεθνιστικής ενότητας των λαών, με το αντιπολεμικό λαϊκό εργατικό κίνημα που θα σταθεί απέναντι στον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία, η γενίκευση του οποίου έρχεται όλο και πιο κοντά με τις δύο μεριές να οξύνουν συνεχώς τις πυρηνικές απειλές, στην γενοκτονία που συντελείται από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό και τους πολέμους στην Μ. Ανατολή και απέναντι στην επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας με την αποστολή πολεμικού υλικού που δημιουργούν νέους κινδύνους για το λαό μας.
Το Πολυτεχνείο το 1973 μας έδειξε τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα του οργανωμένου λαού ο οποίος μπορεί να συντρίψει τους μονόδρομους και να ανοίξει νέους δρόμους για την ικανοποίηση των αιτημάτων του λαϊκού – εργατικού κινήματος.
O φετινός Νοέμβρης πρέπει να αποτελέσει ορόσημο αγώνα και ανατροπής, να γίνει το «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» σύνθημα της σύγχρονης εξέγερσης του λαού για τα δικαιώματα του, για κατακτήσεις στο σήμερα. Να γεμίσουν οι δρόμοι με κόσμο για να επιβληθεί η λαϊκή κυριαρχία, για να ηττηθεί η πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των διαχειριστών αυτής, να ηττηθεί η σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Το «Πολυτεχνείο» μας καλεί να μείνουμε ανυπότακτοι!
Όλοι/ες στη συμμετοχή στην πορεία του Πολυτεχνείου, Κυριακή 17 Νοέμβρη
3.30μμ πλ. Κλαυθμώνος
