Η καθημερινότητά μας κυριαρχείται, κατά κύριο λόγο, από τηνεργασία μας και τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτή πραγματοποιείται.Όλο και περισσότερο αυξάνονται οι επισφαλείς θέσεις εργασίας, οι οποίες είναισυν τοις άλλοις χαμηλών αποδοχών.
Όλοι μας, εργαζόμενοι, άνεργοι, βιώνουμε καθημερινά αυτή την πραγματικότητα γύρω από την εργασία. Στην πρώτη περίπτωση με πολύωρη καθημερινή εργασία ( υπερωρίες, Κυριακή ) ή με λίγες ώρες την ημέρα για 2 – 3 ημέρες την εβδομάδα, πολλές φορές εν μέρει ή πλήρως ανασφάλιστοι. Στη δεύτερη περίπτωση αναμένουμε ως «μάννα εξ Ουρανού» κάποιο πρόγραμμα εργασίας ή κατάρτισης, μέσω ΟΑΕΔ, ενώ παράλληλα εργαζόμαστε σποραδικά, όταν μας δίνεται η ευκαιρία.
Οι συνθήκες εργασίας φυσικά είναι γνωστές σε όλους μας. Ορθοστασία στα πολυκαταστήματα, ανά εξάμηνο εναλλαγή ανεργίας – υπερεργασίας στον τουρισμό, 7ήμερο με 10ωρο στον τεχνικό κλάδο, ενώ τα ΜΑΠ και τα εργαλεία είναι πολλές φορές πληρωμένα από εμάς, στην ιδιωτική εκπαίδευση αποδοχή χαμηλά ωρομίσθια προκειμένου «να βγουν τα ένσημα», απολύσεις γυναικών με μόνο λόγο την εγκυμοσύνη, υπό-κατώτατος μισθός στους «κάτω των 25 ετών», ενώ η συνολική κατάσταση χτυπά και όσους είναι συνταξιούχοι καθώς η οικονομική κατάστασή τους γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Το τέλος της εποχής των μνημονίων συνοδεύεται με… την συνέχιση των μνημονίων.
Όλα τα παραπάνω φυσικά προκειμένου να στηρίξουμε την «ανάπτυξη της Ελλάδας» της οποίας τα κέρδη καρπώνονται οι «από τα πάνω «συμπολίτες» μας, έτσι ώστε να γίνουν πλουσιότεροι.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προκλήθηκε και ο θάνατος του εργάτη στο εργοτάξιο του γηπέδου «Δικέφαλος ΑΕ», συμφερόντων Μελισσανίδη στις 9/1 (όπως και ο θάνατος του διανομέα τα Χανιά στις 31/12).
Ο θάνατος του 60χρονου ηλεκτροσυγκολλητή εργάτη ,που βρέθηκε στο κενό από ύψος 20 μέτρων μάλιστα, προκλήθηκε μια ημέρα με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, κατά την οποία δε θα έπρεπε να εργάζεται κανείς εκεί. Ο εργαζόμενος δούλευε στην εταιρία «ΕΡΜΩΝΑΣΣΑ Α.Ε.», που έχει αναλάβει να παραδώσει τη δεύτερη φάση του έργου, σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.
Ο θάνατος αυτός, δεν είναι «ατύχημα», που οφείλεται σε «ανθρώπινο λάθος». Είναι μία ακόμα δολοφονία που έρχεται να προστεθεί στο συνεχή και βαρύ φόρο αίματος που πληρώνουν οι εργαζόμενοι στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Στο συγκεκριμένο εργοτάξιο, μάλιστα, λίγους μόλις μήνες, στις 22/10/2018 τραυματίστηκε οικοδόμος στον ίδιο χώρο, λόγω της εντατικοποίησης και της έλλειψης βασικών μέτρων ασφάλειας.
Αυτή είναι η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση όχι μόνο στην Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά και στο Ελληνικό, στο Γουδή, στην παραλία Καλλιθέας, στον Υμηττό κ.ά.
Για να μην συνηθίσουμε στον θάνατο, αλλά πολύ περισσότερο να μην τον βιώσουμε, πρέπει να διεκδικήσουμε με συλλογική οργάνωση και αγώνα σε χώρους εργασίας και γειτονιές, όχι απλώς καλύτερες, αλλά τις απαραίτητες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης.
