Η 1η Μάη είναι Απεργία, όχι αργία

Βγες έξω, σύντροφε! Ρίσκαρε 

Τη δεκάρα, που ούτε δεκάρα πια δεν είναι 

Τον τόπο για ύπνο που πάνω του πέφτει η βροχή

Και της δουλειάς τη θέση που αύριο θα χάσεις! 

Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου! 

Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ! 

Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας:

Κάνε πράξη την αλληλεγγύη!

 

ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ απόσπασμα από  «Το Τραγούδι της Απεργίας»

Εδώ και 3 χρόνια δεχόμαστε μια πρωτοφανή επίθεση από την μεριά του κεφαλαίου στην προσπάθειά του να ξεπεράσει την οικονομική του κρίση. Μία επίθεση που υλοποιείται σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις των μνημονίων την ΕΕ, το ΔΝΤ την ΕΚΤ και γυρνά την κοινωνία δεκαετίες πίσω, πάνω στις πλάτες μας.

Καθημερινά, όλοι μας, βιώνουμε τη συντριβή κάθε εργατικού δικαιώματος που κερδήθηκε με αίμα και θυσίες. Κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα όπως: η σταθερή δουλειά, το οχτάωρο, η άδεια, η αποζημίωση, η ασφάλιση, οι συλλογικές συμβάσεις, γίνονται παρελθόν. Μέσα σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν οι δικαστικές διώξεις και η άγρια καταστολή οποιουδήποτε κομματιού της κοινωνίας αντιστέκεται, καταργώντας στην πράξη και το δικαίωμα στην απεργία.

Γεγονότα όπως τα πρόσφατα στη Μανωλάδα, όπου οι μετανάστες εργάτες απλά τόλμησαν να ζητήσουν το αυτονόητο, να πληρωθούν τα μεροκάματα που τους χρωστούσαν,  πριν λίγα χρόνια μπορεί να φαίνονταν γεγονότα μιας άλλης εποχής. Όμως δυστυχώς οι «Μανωλάδες» είναι πολλές και είναι δίπλα μας. Πόσες αλήθεια επιχειρήσεις χρωστάνε μισθούς και μεροκάματα σε εργαζόμενους (έλληνες και μετανάστες); Μπορεί να μην «σκαγιάζουν»  με καραμπίνες τον εργαζόμενο όταν πάει να τους ζητήσει αυτά που του χρωστάνε, αλλά τον «σκαγιάζουν» με τον οικονομικό εκβιασμό της απόλυσης και με τα ΜΑΤ και τους δικαστές όταν πρόκειται για συλλογική διεκδίκηση

Η 1η Μάη είναι μέρα ορόσημο για τους αγώνες κάθε εργαζόμενου, αυτοαπασχολούμενου ή άνεργου. Δεν αποτελεί απλά μια μέρα μνήμης για την εξέγερση του Σικάγο το 1886, με αίτημα την καθιέρωση του 8ώρου. Αλλά ιδιαίτερα σήμερα πρέπει να γίνει το έναυσμα σε όλους μας για να παλέψουμε για όλα αυτά που μας ανήκουν.

Οι κυβερνήσεις και οι εργοδότες, στην προσπάθεια τους να αποκρύψουν το πραγματικό νόημα της μέρας αυτής, την έχουν θεσπίσει ως αργία. Στην πραγματικότητα όμως είναι μία μέρα απεργίας, αγώνα και διεκδικήσεων για καλύτερες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης για την εργαζόμενη πλειοψηφία. Για αυτό καλούμε κάθε εργαζόμενο, άνεργο ή αυτοαπασχολούμενο να συμμετάσχει στις απεργιακές διαδηλώσεις, μνήμης και αγώνα, μαζί με τα μαχητικά πρωτοβάθμια σωματεία, κόντρα στο ξεπουλημένο και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Δείτε επίσης:

This entry was posted in Ανακοινώσεις, Εργατικά, Κείμενα Λέσχης