«Όταν βασάνιζες, ήσουν καλός σ’ αυτήν τη δουλειά; Τα κατάφερνες;»
Σε ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ, οι βασανιστές της Χούντας εξομολογούνται για την εκπαίδευση και τις πράξεις τους. Οι αφηγήσεις των θυμάτων της Χούντας έχουν καταγραφεί σε συνεντεύξεις, έρευνες, βιβλία. Τα φριχτά βασανιστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ στο κτίριο της Μπουμπουλίνας προκαλούν ρίγος και αποτροπιασμό ακόμη και σήμερα στους αναγνώστες και τους ερευνητές, ωστόσο οι διηγήσεις από την πλευρά των θυτών είναι σαφώς λιγότερες.
Υπό αυτά τα δεδομένα, η έρευνα Δανών κινηματογραφιστών Joergen Flint Pedersen και Erik Stephensen για τους βασανιστές της Χούντας αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς είναι από τις ελάχιστες διηγήσεις των βασανιστών, που δίνουν την δική τους συγκλονιστική κατάθεση.
Με μια σειρά από βασανιστήρια και καψόνια πρώτα στους ίδιους τους εκπαιδευτές, οι αξιωματικοί της Χούντας θέλανε να δημιουργήσουν άψυχα, άβουλα όντα για να δέχονται τις εντολές τους και να αντλούν ικανοποίηση και κύρος από την πρόκληση ανθρώπινου πόνου.
Οι πρώην ΕΣΑτζήδες Σίωμνας Πάτροκλος, Μηνάς Πέτρου μιλούν για την εκπαίδευση και τα βασανιστήρια που κλήθηκαν να επιβάλουν σε πολίτες αλλά και αντιφρονούντες συναδέλφους τους στο ντοκιμαντέρ δανικής παραγωγής (1976) «Ο Γιος του Γείτονα Σου».
Στο ντοκιμαντέρ παρεμβάλλονται επίσης αφηγήσεις των θυμάτων.
Ως Εργατική Λέσχη Νέας Ιωνίας αρνούμαστε να αντιληφθούμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου ως ένα μουσειακό έκθεμα που θα γιορτάζεται μία φορά το χρόνο. Η προβολή αυτού του ντοκιμαντέρ και η συζήτηση που θα ακολουθήσει γίνεται ακριβώς επειδή η καθημερινότητα μας και η ιστορία αυτού του τόπου έρχεται επίμονα να θυμίσει ότι ανεξαρτήτως πολιτεύματος, κάθε φορά που η αστική τάξη προσπαθεί να αντιμετωπίσει κάποια κρίση, περιορίζει και παραβιάζει τα δικαιώματα των ”από κάτω”. Αν και η δημοκρατία κατακτήθηκε με αίμα, αυτό δεν σημαίνει πως είναι και εγγυημένη. Η επιλογή του ντοκιμαντέρ δεν γίνεται για να εξανθρωπίσει τους θύτες αλλά για να δείξει ξεκάθαρα ότι είναι υπεύθυνο το σύστημα που γεννά τέτοια τέρατα και πρέπει να εξαλειφθεί μία για πάντα.
Τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας, η τεράστια, εδώ και μία δεκαετία ανεργία, το ξύλο στις διαδηλώσεις, η περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων, τα βασανιστήρια, ο αυταρχισμός και οι τραμπουκισμοί της αστυνομίας απέναντί σε όποιον/α αγωνίζεται και παλεύει αλλά και σε όποιον/α είναι διαφορετικός, οι δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις στις κινητοποιήσεις όλο το προηγούμενο διάστημα, μαζί με τα ελεγχόμενα μίντια, καταδεικνύουν το αυταρχικό πρόσωπο της κυβέρνησης, και χωράνε μέσα σε ένα σύστημα που έχει θεσπισμένη ως νόμιμη και ηθική την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Για μας, πέρα από την αξία της διαφύλαξης της συλλογικής ιστορικής μας μνήμης, έχει σημασία να βλέπουμε και το νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στο σήμερα. Τίποτα δεν έχει τελειώσει! Να ξαναθυμηθούμε λοιπόν τα γεγονότα του τότε και να επανανοηματοδοτήσουμε τους αγώνες του σήμερα!
Σας περιμένουμε την Κυριακή 14 Νοεμβρίου στις 7μμ, στο χώρο της λέσχης, Ελ. Βενιζέλου 84
Στην εκδήλωση θα τηρηθούν τα μέτρα για την προστασία από την διασπορά του Covid 19
